โรคปอดอุดกั้นเรื้อรังเป็นหนึ่งในสี่โรคที่มีอัตราการเสียชีวิตสูงสุด โรคปอดอุดกั้นเรื้อรังมีการลุกลามทีละน้อยจากระดับเล็กน้อยถึงรุนแรงเมื่อโรคดำเนินไปถึงระดับหนึ่ง จำเป็นต้องใช้ aเครื่องช่วยหายใจแบบไม่รุกรานเพื่อช่วยระบายอากาศ แต่จะวัดระดับนี้ได้อย่างไร

ระบบทางเดินหายใจล้มเหลวประเภท II ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจ

การทำงานของปอดของผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังจะค่อยๆลดลงเมื่อเวลาผ่านไปปอดอุดกั้นเรื้อรังอาจไม่มีอาการในตอนแรก แต่จะรุนแรงขึ้นเมื่อพัฒนาโดยทั่วไปจะพัฒนาเป็นภาวะหายใจล้มเหลวประเภทที่ 1 และภาวะหายใจล้มเหลวประเภทที่ 1 ก่อนมีเพียงขาดออกซิเจน แต่ไม่มีปัญหาการกักเก็บคาร์บอนไดออกไซด์ในขั้นตอนนี้ ปัญหาหลักของผู้ป่วยคือการขาดออกซิเจน ดังนั้นในขั้นตอนนี้ การบำบัดด้วยออกซิเจนที่บ้านส่วนใหญ่จะใช้ ซึ่งเราเรียกกันว่าเครื่องกำเนิดออกซิเจนในบ้าน

เมื่อพัฒนาจากภาวะหายใจล้มเหลวประเภทที่ 1 เป็นประเภทที่ 2 ผู้ป่วยจะไม่เพียง แต่ประสบกับภาวะขาดออกซิเจนเท่านั้น แต่ยังรวมถึงการเก็บกักคาร์บอนไดออกไซด์นี่เป็นเพราะว่าทางเดินหายใจขนาดเล็กถูกขัดขวางมากขึ้นเรื่อยๆ กับการพัฒนา และความสามารถในการแลกเปลี่ยนก๊าซก็ลดลงอีกคาร์บอนไดออกไซด์ที่มากเกินไปนั้นขับออกจากร่างกายได้ยากและจะทำให้เกิดการกักเก็บคาร์บอนไดออกไซด์ในระยะยาวในขั้นตอนนี้จำเป็นต้องใช้เครื่องช่วยหายใจ

วิธีตัดสินว่าเป็นการกักเก็บคาร์บอนไดออกไซด์หรือไม่

วิธีที่ดีที่สุดในการกักเก็บคาร์บอนไดออกไซด์คือการไปโรงพยาบาลเพื่อทำการวิเคราะห์ก๊าซในเลือดผ่านการวิเคราะห์ก๊าซในเลือด คุณสามารถทราบความดันบางส่วนของออกซิเจน ความดันบางส่วนของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ และตัวบ่งชี้อื่นๆโดยทั่วไปความดันบางส่วนของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์เกิน 45 จะผิดปกติ

เครื่องช่วยหายใจช่วยลดปัญหาการกักเก็บคาร์บอนไดออกไซด์ได้อย่างไร

เครื่องช่วยหายใจให้การช่วยหายใจแรงดันบวกอย่างต่อเนื่องไปยังทางเดินหายใจของผู้ป่วยเพื่อเพิ่มการช่วยหายใจในนาทีของผู้ป่วยและตระหนักถึงการแลกเปลี่ยนก๊าซของผู้ป่วยอย่างราบรื่นเนื่องจากทางเดินลมหายใจขนาดเล็กไม่ชัดเจน ผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังจึงได้รับออกซิเจนได้ไม่ดีในระยะเริ่มแรกและพัฒนาไปสู่ระยะหลังออกซิเจนไม่เพียง แต่ไม่ดี แต่ยังทำให้การระบายอากาศลดลงอีกด้วยการระบายอากาศที่ลดลงไม่เพียงแต่ทำให้ปัญหาการขาดออกซิเจนรุนแรงขึ้น แต่ยังนำไปสู่การแลกเปลี่ยนก๊าซที่ไม่ดีและปล่อยก๊าซไอเสียออกจากร่างกายได้ยาก

หน้าที่ของเครื่องช่วยหายใจคือการเพิ่มการระบายอากาศของผู้ป่วยโอกาสในการหายใจจะเพิ่มความดันเมื่อผู้ป่วยหายใจเข้า ช่วยให้ผู้ป่วยหายใจเข้าได้มากขึ้นเมื่อหายใจออกโอกาสการหายใจจะช่วยลดความดันและใช้ความแตกต่างของความดันระหว่างปอดกับภายนอกเพื่อช่วยให้ผู้ป่วยปล่อยก๊าซไอเสียออกจากร่างกายเพื่อให้อัตราการระบายอากาศเพิ่มขึ้นเพื่อไม่ให้คาร์บอนไดออกไซด์สะสมในร่างกายมากเกินไป .นี่คือหลักการที่เครื่องช่วยหายใจช่วยให้ผู้ป่วยลดความเสี่ยงของการเกิดคาร์บอนไดออกไซด์

เครื่องช่วยหายใจไม่เพียงช่วยลดความดันบางส่วนของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ของผู้ป่วยเท่านั้น แต่ยังช่วยเพิ่มออกซิเจนของผู้ป่วยอีกด้วยเมื่อผู้ป่วยอยู่ในระยะหายใจล้มเหลว Type II ไม่ควรให้อัตราการไหลเกิน 2L/min ในการบำบัดด้วยออกซิเจนทั่วไป เพราะความสามารถในการช่วยหายใจของผู้ป่วยในระยะนี้ไม่ดี การสูดดมออกซิเจนมากเกินไปจะเพิ่มความเสี่ยง ของการกักเก็บคาร์บอนไดออกไซด์จึงอยู่ในระยะนี้การสูดดมออกซิเจนแบบไหลต่ำ การสูดดมออกซิเจนแบบไหลต่ำไม่ดีสำหรับการปรับปรุงการรวมตัวของออกซิเจนดังนั้นในขั้นตอนนี้ ขอแนะนำให้เพิ่มการไหลของออกซิเจนในขณะที่ใช้เครื่องช่วยหายใจขอแนะนำให้ซื้อเครื่องกำเนิดออกซิเจนขนาดไม่น้อยกว่า 5 ลิตรสำหรับเครื่องกำเนิดออกซิเจนในครอบครัวเมื่อใช้เครื่องช่วยหายใจร่วมกับเครื่องกำเนิดออกซิเจน เนื่องจากเครื่องช่วยหายใจเพิ่มการระบายอากาศ และเครื่องช่วยหายใจเจือจางส่วนหนึ่งของความเข้มข้นของออกซิเจน การสูดออกซิเจนด้วยกระแสสูงจึงไม่เสี่ยงต่อการกักเก็บคาร์บอนไดออกไซด์

หลังจากการทดลองควบคุมข้อมูลหลายครั้ง ศูนย์วิจัยและพัฒนาเครื่องช่วยหายใจกวางโจว เหอปูเลอร์ ยืนยันว่าการใช้เครื่องช่วยหายใจที่บ้านสามารถลดภาระทางเดินหายใจของผู้ป่วย ลดจำนวนการรักษาในโรงพยาบาลสำหรับการโจมตีแบบเฉียบพลัน และปรับปรุงคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง

ฟังก์ชันปริมาตรคงที่ในเครื่องช่วยหายใจ 8 ซีรีส์ที่พัฒนาโดย Hepuler สามารถกำหนดปริมาตรน้ำขึ้นน้ำลงเป้าหมาย เพื่อให้ผู้ป่วยที่เป็นโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังสามารถรักษาการระบายอากาศที่เพียงพอในนาทีที่เพียงพอเสมอเพื่อตอบสนองความต้องการการแลกเปลี่ยนก๊าซของผู้ป่วยเป็นเวลานานและปรับปรุงคาร์บอนไดออกไซด์การเก็บรักษา เป็นต้น